COLUMN: Frans avontuur – Bergen en ruimte

We zijn van het opbergen. Uit noodzaak. Niet omdat we zo weinig ruimte hebben in huis. Eerder in ons hoofd. De één leeft met schema’s, lijstjes en structuur. De ander is van de gecontroleerde chaos en voorgenomen, maar moeilijk te realiseren, orde. Het gevolg is dat we beiden nood hebben aan rust in die rommel. De dingen opbergen, zowel fysiek als mentaal, is een logisch gevolg. Dat betekent dat we door de jaren heen een mooie collectie aangepaste interieurstukken hebben aangeschaft die met wegstoppen, opslaan, op- of verbergen te maken hebben. Kelders, zolders, kasten, hutkoffers, dozen, archiefkasten, rolluikkasten, fourniturenkasten, industriële ladekasten… We hebben ze allemaal en alles zit propvol. De rest ligt op onze keukentafel…

Als die zichtbare tafelberg ons te veel wordt, dan doen we weer eens een poging om door alle zooi heen te komen. De coronaperiode heeft hierbij ook zeker geholpen. Zo werd de zolder uitgemest met een paar vergeten schatten als belangrijkste resultaat. Leger werd die zolder jammer genoeg niet. In een strak, minimalistisch Kondo-huis zullen we dus nooit ofte nimmer wonen. Gelukkig maar. Het zou niet bij ons passen. Een beetje chaos hoort gewoon in ons leven. Dus ook in ons interieur. En als we al eens in een strak, doordacht en ‘less is more’-interieur terechtkomen, dan voelt het toch vaak wat klinisch. Ongeleefd zelfs. Dat klopt natuurlijk niet, maar zo’n huis zou bij ons binnen de kortste keren weer aangevuld en opgevuld worden. Noem het druk, mix en match of eclectisch, we kennen niet anders…

Bij onze ‘nieuwe’ boerderij in Frankrijk wilden we het wel anders aanpakken. Minder spullen, meer nadenken over niet te volle (leef)ruimtes. Met als doel meer geestesruimte tijdens onze vakantie in het nieuwe huis. Het experiment dreigt nu al te mislukken. We komen bergplek te kort. Tegelijkertijd is het heel moeilijk om dat leuke tafeltje én die coole kleine kast niet neer te zetten. Die hóren daar gewoon. We laten daarom het ruimtedenken maar even los en volgen ons ouwe vertrouwde interieurgevoel. De verschillende kamers zijn zachtjesaan weer gevuld met mooie spullen. Opgeruimd staat netjes zal het dus nooit worden. Gelukkig hebben we de ultieme Franse back-up. Een grote lege tuin en een halfvolle schuur. Bergen van ruimte.