Erfstuk 3

Als kind kwam ik bijna dagelijks over de vloer bij de buurvrouw. Ik liep er in en uit wanneer ik maar wilde. Haar verzameling oude flesjes fascineerde me enorm en zij wist er de mooiste verhalen over te vertellen. Ik was dan ook blij verrast dat ze mij een paar jaar geleden haar verzameling schonk, toen ze naar een verzorgingsflat verhuisde.

Flesjes met een laagje magie

Ik kwam heel graag bij de buurvrouw. Er was altijd wel een goede reden om er binnen te lopen. Even de kat knuffelen, vertellen wat ik op school had meegemaakt, of – heel belangrijk – als eerste de cake proeven die ze vrijwel elk weekend bakte. Het was er altijd gezellig en omdat ik er zo vaak kwam, voelde het heel vertrouwd.

Het enige dat ik echt vervelend vond, was dat de buuf zo graag op reis ging. Nu geef ik haar groot gelijk, maar toen… Het leek altijd een eeuwigheid te duren voordat ze weer thuis kwam. Als ze dan eenmaal thuis was, vertelde ze me uitgebreid over haar belevenissen. Mijn buurvrouw was een echte verhalenverteller. Als ze eenmaal begon te praten, rolden er vanzelf avonturen uit haar mond. Te mooi om waar te zijn, maar dat zag ik als kind natuurlijk niet.

Ze had de traditie om na elke vakantie thuis te komen met een fles. Waarschijnlijk heeft ze de flessen ergens op een brocante markt gevonden, maar de buuf maakte het veel spannender. Ze vertelde bijvoorbeeld dat ze de fles op het strand had gevonden, uiteraard met een brief erin. Zo had ze iemand van een onbewoond eiland kunnen redden en daarom had het zo lang geduurd voordat ze thuis was gekomen. Er staat ook een fles bij die ze ‘samen met het opperhoofd van een stam ergens in de jungle van Borneo soldaat had gemaakt’.

Toen ik wat ouder was en doorkreeg dat de verhalen bedacht waren en begreep dat mijn buurvrouw nooit verder was gekomen dan vakanties in Europa, hield ik mijn mond. Ik wilde de magie van de flesjes niet verbreken. Tot de dag van vandaag weet ik nog welk verhaal bij welk flesje hoort. Als ik ze zie, verschijnt er automatisch een glimlach op mijn gezicht. Ik koester deze flesjes en de herinneringen die erbij horen.