COLUMN: Frans avontuur – Alles stil
Actrice Cynthia Abma en haar Belgische man Tom Raeymaekers kochten twee jaar geleden een oude, vervallen Franse boerderij. De enorme verbouwing is nog steeds aan de gang en levert heel wat smaakvolle anekdotes op.
En toen stond alles stil. De scholen, ons werk, de wereld. Begin maart was Tom nog volle goede moed met meer dan 100 m2 parketvloer naar onze boerderij in Frankrijk gereden. Een volgende fase in de verbouwing en een interieur-boost voor de nieuwe slaapkamers. Stoere oude eiken planken die de vers gewitte kamers wat meer in de oude boerderij-sfeer moesten brengen.
Maar toen de vloer in de eerste kamer gelegd was, werd het gevoel van voldoening snel getemperd door de onheilspellende berichten in de media. Ontspannen klussen lukte niet meer en zo snel mogelijk naar huis terugkeren was het overheersende gevoel. De opluchting was dus groot toen Tom na een lange en gespannen rit weer thuis was, net voor alle beperkende maatregelen in de verschillende landen ingingen.
En vervolgens de nieuwe werkelijkheid begon. De hele dag met zijn vieren samen onder één dak. En vooral een nieuw ritme vinden met zijn allen; werken op afstand, school via de laptop, snel boodschappen doen en ook nog proberen een beetje te ontspannen.
Deze hele ongrijpbare situatie bracht ook positieve dingen. We zitten nu bijvoorbeeld gewoon elke dag met zijn allen aan tafel. Met twee voetballende tieners en een moeder/actrice op theatertournee lukte ons dat voordien maar een paar keer per week…met moeite. En naast de onvermijdelijke tablets en schermtijd, hebben we ook weer de speelkaarten en vier-op-een-rij ontdekt. Samen simpele dingen doen. We hebben ineens gewoon wat meer aandacht voor elkaar.
En de verbouwing. Als compensatie zijn we maar begonnen met die kleine klusjes die al twee jaar blijven liggen in ons eigen huis. De overvolle zolder opruimen, het dakterras aanpakken, eindelijk die onhandige gangkast opnieuw inrichten. Het is allemaal wel nuttig, maar het komt toch niet in de buurt van vloeren leggen en muren verven in een Franse boerderij. Nooit gedacht dat we het verbouwen zo zou missen. Of het nu een echt verlangen is naar bouwstof en pijnlijke spieren of domweg een manier is om te ontsnappen aan de huidige (thuis)situatie…
Feit is wel dat we met het Franse huis een nieuwe realiteit ingaan. Onze plannen om een eindsprint in te zetten en deze zomer eindelijk te genieten van Maison Mayet zijn niet meer realistisch. We hopen natuurlijk dit jaar nog een hoop te kunnen doen, maar dat zal toch afhangen van de omstandigheden en vooral ook van onze portemonnee als twee kleine zelfstandigen.
Voorlopig doen we het dus maar met de inimini verbouwinkjes in Amsterdam en nog grootser te fantaseren over leuke interieurspullen en oude bouwmaterialen. Een heleboel woonbladen hebben er een paar goeie klanten bijgekregen.
