COLUMN: Frans avontuur – Groene vingers
Actrice Cynthia Abma en haar Belgische man Tom Raeymaekers kochten twee jaar geleden een oude, vervallen Franse boerderij. De enorme verbouwing is nog steeds aan de gang en levert heel wat smaakvolle anekdotes op.
De tuin was een jungle. Geen doorkomen aan. Daarom hebben we sinds dit voorjaar een nieuw ritueel. De grote tuinschoonmaak. Die tuin was namelijk één van de belangrijkste redenen om een plek op het Franse platteland te zoeken. Het werd al snel duidelijk dat we geen van beiden ooit ‘la main verte’ of groene vingers zullen krijgen. Zo’n dagje snoeien en harken lukt ons nog wel, maar een nieuwe hobby zal het niet worden. We kennen de verhalen van mensen die zo blij zijn met al die hectaren grond rondom hun huis. We weten nu dat ons ‘tuintje’ van 1500 m2 al meer dan genoeg werk is om alleen maar een beetje bij te houden. Dus die wilde dromen over een moestuin met eigen groenten moeten nog maar even wachten.
De buurman daarentegen staat elk jaar te trappelen om zijn tuin aan te vallen. Zo noemen ze dat hier na een lange winter. Zwaar bewapend met zeisen, grondfrezen en meerdere tractorladingen verse paardenmest trekt hij ten strijde. Een triest lapje grond wordt opvallend snel omgetoverd in een mooi aangeharkt perceel met strak omlijnde vakken voor de verschillende variëteiten. De knolgewassen bij de wortels, courgetten bij komkommers, de peulen en de bonen aan hun lange bamboestokken strak in het gelid. Zijn biologische strijd is mooi om te zien en het resultaat is er ook naar. De kroppen sla, boontjes en tomaten zijn meestal niet aan te slepen. Een leuke bijkomstigheid is dat we regelmatig mogen delen in de overvloed. Groenten smaakten nog nooit zo lekker na een lange klusdag.
Hij vindt het daarnaast wel amusant om die twee onwetende stadsmensen te helpen met hun nieuwe wildernis. Zijn arsenaal kettingzagen, tuingereedschap en die oude tractor zijn ondertussen van onschatbare waarde gebleken voor onze tuinavonturen. Hierdoor is onze jungle voorlopig weer even getemd. Tevens legt hij ons geduldig uit hoe de natuur in zijn werk gaat. Hoe en wanneer te snoeien of welke planten het wél goed doen in dit Centraal Massief-klimaat met zijn hete zomers en bar koude winters. Zo hebben we opnieuw een lindeboom gepland voor de boerderij. Van oudsher de boom die op het erf hoorde. Naast dat die (niet onbelangrijk) onderhoudsvrij is, hopen we dat de linde hoognodige schaduw gaat geven in de warme maanden.
Het mooiste moment van onze stoomcursus tuinieren kwam toen buurman Bruno zijn mini kudde schapen losliet op ons land. De ‘touche finale’ volgens hem. Netjes op een rij deden ze zich tegoed aan wat overbleef van onze woestenij: brandnetels, bramen en wat restjes hazelaars. Even voelden we ons Franse boeren met een opgeruimd erf, een moestuin met zelfgekweekte groenten én echte boerderijdieren. Heel even maar.
